Hiçbir insan kimliğini, düşüncelerini, hislerini geride bırakarak iş yerine gelmiyor. İş yerleri çeşitli etnik köken, milliyet, cinsiyet, din, mezhep, kültür, felsefi ve siyasi görüşten çalışanları bir araya getiriyor. Çalışanların birbirlerine önyargısız ve saygıyla davranmaları hem sağlıklı bir kurum kültürünün gelişimi hem de kuruluşların hedeflerine ulaşabilmesi açısından hayati öneme sahip. Kutuplaşma riskinin arttığı günümüzde, şirketlerin çeşitlilik ve kapsayıcılık yönetimine her zamankinden daha çok ihtiyacı bulunuyor. İnsan kaynakları liderlerine de kapsayıcı kurum kültürünün geliştirilmesinde, iş gücünde çeşitliliği sağlamakta, çalışan haklarının eşitlik ve kapsayıcılık ilkeleri doğrultusunda gözetilmesinde önemli bir rol düşüyor. Bir manifesto yayınlamanın, “biz bir aileyiz” açıklamalarıyla gerçekleştirilen etkinliklerin ötesinde, şirketler açısından ciddi bir risk oluşturabilecek bu durumun stratejik olarak yönetilmesi gerekiyor.Bilinçli ve bilinçsiz önyargıların dönüşümü; her bir kişinin insan olduğu için saygıyı ve fırsat eşitliğini hak ettiğinin, birbirimizle ortak bir paydada buluşmamız gerektiğinin tüm çalışanlar tarafından anlaşılması ve içselleştirilmesi, kutuplaşmanın olumsuz etkilerini azaltacaktır. Birbirimizin aynısı olmak zorunda değiliz. Birbirimizin fikirlerine de katılmayabiliriz. Ancak bunun ayrımcılığa, dışlamaya, bilgi saklamaya, işleri yavaşlatmaya veya çıkmaza sokmaya yol açmamasını sağlayabiliriz. Kendimizi tanımladığımız tüm kimliklerimiz bir yana, her birimizin içinde yer aldığı bir küme daha var: “İnsan olmak.”

İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi 1. maddede belirtildiği gibi: “Tüm insanlar özgür, değer ve hak bakımından eşit olarak doğar. Akıl ve vicdana sahiptirler. Birbirlerine karşı kardeşlik düşünceleriyle davranmalıdırlar.”(2)